طرح مشارکت اجتماعی نوجوانان در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی توسط یک مرکز مثبت زندگی در روستای محروم تورانه از توابع شهرستان باخرز اجرایی شده و نتایج خوبی داشته است.
به گزارش اختر شرق؛ یک تسهیلگر طرح «مانا» در شهرستان باخرز درباره اجرایی کردن این طرح گفت: روستای تورانه که در ۲۵ کیلومتری باخرز قرار دارد از روستاهای محروم شهرستان است که حدود ۳۲۰ خانوار جمعیت دارد و ازنظر اقتصادی و معیشتی، روستای محرومی محسوب می‌شود.
داود نشتیفانی که حدود سه ماه روی این طرح کار میدانی انجام داده عنوان کرد: ابتدا به شناسایی دانش‌آموزان جوان این روستا که روحیه‌ی فعالیت اجتماعی بیشتری دارند پرداختیم و از میان شناسایی‌شدگان ۴ گروه ۵ تا ۷ نفره از دختران را در این روستا تشکیل دادیم.
این فرهیخته رشته روان‌شناسی بالینی ادامه داد: طی ۱۱ جلسه آموزشی کوتاه، مبانی و چگونه اجرای طرح را برای داوطلبان شرکت‌کننده توضیح دادیم و آن را به‌گونه‌ای تبیین کردیم که دانش‌آموزان عمیقاً با طرح آشنا و به مشارکت در آن ترغیب شوند.
وی افزود: آنگاه از اعضای گروه‌ها خواستیم که مشکلات محله را شناسایی و آن‌ها را آن‌طور که خودشان صلاح می‌دانند به ترتیب اولویت، امتیازبندی کنند که دانش‌آموزان پس از شناسایی مشکلات محله خود، با بحث و گفتگو با یکدیگر آن‌ها را اولویت‌بندی نموده و برای حل و یا کاهش این مشکلات، راه‌حل‌های بسیار جالب و ابتکاری ارائه دادند.
وی تأکید کرد: البته کاملاً روشن است که ما انتظار راه‌حل‌های کارشناسی و علمی از پیش تعیین‌شده را نداشتیم اما باوجوداین، راهکارهایی که این جوانان برای حل مسائلشان ارائه کردند، واقعاً جالب‌توجه و درعین‌حال، کاملاً ساده و اجرایی بود.
نشتیفانی ضمن تشریح مشکلات و مسائل اجتماعی روستای محل اجرای طرح از زبان جوانان گفت: یکی از آسیب‌هایی که در روستا شناسایی و توسط گروه‌های مشارکت‌کننده، امتیازدهی بالایی داشت، کودک همسری بود که البته در بیشتر شهرهای کوچک خراسان مطرح است. به نظر دختران جوان عضو این گروه، این مشکل به خاطر عدم ارتباط صمیمی دختران و مادران و وجود شکاف نسلی بین آن‌ها ایجاد می‌شد که البته در نگاه کلان، یک مشکل رایج در خانواده‌های امروزی است.
نشتیفانی در پایان گفت: از دختران محله‌ای که این مشکل را مطرح کرده بودند خواستیم راهکارهای خود در این زمینه را با ما در میان بگذارند؛ آن‌ها راه‌حل‌های مختلفی را پیشنهاد دادند که همه‌ی آن‌ها ساده و درعین‌حال، کاملاً عملیاتی بود. یکی از این راهکارها، فراهم کردن زمینه یک بازی دسته‌جمعی با حضور مادران و دختران بود. این راهکار با در نظر گرفتن بازی‌های بومی محلی طراحی‌شده بود و به نظر خیلی عالی و درعین‌حال ساده می‌آمد.
