معاون امور توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی، گفت: بهداشت روان به همه افراد جامعه مربوط میشود، نه فقط به کسانی که از بیماری روانی رنج میبرند. هیچ گروهی از خطر ابتلاء به بیماری روانی مصون نیست.
به گزارش اختر شرق؛ حمیدرضا علیزاده رضایی، افزود: ۱۱هزار و ۴۲۶ بیمار اعصابو روان تحت پوشش بهزیستی خراسان رضوی میباشند.
در حوزه مراکز، ۱۳ مرکز شبانه روزی با یک هزار و۶۰۰ توانخواه، ۹ مرکز ارائه خدمات توانبخشی در منزل با ۴۳۵ توانخواه تحت پوشش و ۴ خانه حمایتی با ۳۸ نفر در حال ارائه خدمات درمانی، توانبخشی و آموزشی با هدف بهبود شرایط بیماران، کسب استقلال و در نهایت توانمندسازی بیماران روانی مزمن و آمادهسازی خانواده جهت ترخیص توانخواهان از مراکز فوق میباشند.
از دیگر خدمات ارائه شده به این گروه از جامعه هدف سازمان بهزیستی؛ پرداخت هزینه درمان و نگهداری بیماران روانی مزمن مقیم مراکز، پرداخت کمک هزینه معیشت و مستمری، پرداخت هزینه حق پرستاری و مددکاری افراد دارای معلولیت در خانواده است.
وی خاطرنشان کرد: عدم برخورداری از سلامت روان منجر به بروز اختلالات روانی رفتاری میگردد که عبارت است از حالات قابل توجه بالینی که با تغییر در تفکر، خلق، هیجان یا رفتار مشخص با ناراحتی و تشویش شخصی یا اختلال کارکرد زندگی همراه است.این تغییرات در گستره هنجار جامعه قرار نمیگیرند و بهصورت واضح غیرعادی، بیمارگونه، مداوم یا عودکننده هستند.
معاون امور توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی با بیان اینکه اختلالات روانی رفتاری تاثیر بسزایی روی فرد، خانواده و جامعه دارد، گفت: اطلاق برچسب بیمار روانی بر افراد، رنج و محدودیتهایی بسیاری را برای آنها ایجاد میکند و موجب میشود در فعالیتهای اجتماعی و حرفهای خود دچار تبعیضهایی شوند. درحالیکه بخش وسیعی از این بیماریها قابل کنترل و درمان است.
وی افزود: خانواده این بیماران اغلب اولین مراقبین آنها هستند و از حمایتهای فیزیکی و عاطفی گرفته تا بار سنگین هزینههای درمان و مراقبت از بیمار به عهده آنهاست.
خانوادههای این افراد به دلیل عوارض و علائم بیماری متحمل فشار و استرسهای بالا میشوند که در این امر در طولانی مدت موجب آسیبهای جدی و بروز بیماریهای جسمی و روانی در انواع مختلف در اعضاء خانواده میشود.
علیزاده رضایی خاطرنشان کرد: به دلیل هزینههای بالای درمان از یک سو و کاهش درآمد از دیگر سو طبقه اقتصادی خانواده رو به نزول گزارده و امکانات معیشتی و رفاهی خانواده محدود و محدودتر میگردد که این امر بهطور مضاعفی وضعیت سلامتی خانواده را تحت تاثیر قرار میدهد.
انگ ناشی از بیماری موجب طردشدن خانواده و بیمار از طرف دوستان، بستگان و همسایگان میگردد و احساس منفک بودن و محدودیت در فعالیتهای اجتماعی را به همراه داشته ضمن آنکه میزان همکاری، همدردی و یاری افراد جامعه نسبت به این خانوادهها رنگ میبازد.
