به گزارش اخترشرق؛ فرامرزی، مدیر توانمندسازی وتوسعه کسب و کار شتاب دهنده فردوسی در این باره عنوان کرد: همکاری بین سازمان‌ها مقابله با تغییرات بی‌ثبات و زودگذر، از جمله: رقابت و جهانی‌سازی مدرن، چرخه سریع توسعه فناوری، انتشار اطلاعات قابل توجه در بین سازمان‌های مختلف و تأثیر تحول دیجیتال را آسان‌تر می‌سازد.

وی ادامه داد: بنابراین هدف این مقاله ارائه اشکال مختلف همکاری بین شرکت‌های بزرگ و نوپا و به ویژه بررسی نیاز به نوآوری در اقتصاد است. تأثیر چندین نوع همکاری بین سازمان‌ها در فعالیت نوآورانه شرکت‌ها به‌طور خلاصه در مقاله مورد بحث قرار می‌گیرد. از آنجایی که همکاری می‌تواند اشکال مختلف داشته باشد، در این مقاله انواع مختلفی از همکاری بین شرکت‌های بزرگ و نوپا مجدد مورد بحث قرار خواهد گرفت.

معنای همکاری بین شرکت‌های بزرگ و نوپا

دکتر حسام زند حسامی بیان کرد: همکاری باعث می‌شود که شرکت موقعیت رقابتی بیشتری را در بازار به دست آورد. همراه با شرکا، می‌تواند در زمینه تقویت عرضه در بازار تمرین داشته و یا از بازارهای جدید مطلع شود. همکاری با مجاورت سازمانی رابطه نزدیکی دارد، اما این به این معنا نیست که آن‌ها سطح مشارکت و یا نوع فعالیت مشابهی دارند. از این رو، ممکن است با ابعاد متنوعی از نهادها و در مراحل مختلف توسعه، همکاری کنند.

حسامی تصریح کرد: این ادعا که لازم است شرکت‌های بزرگ نوآوری را ارتقاء دهند، باعث کشف بیشتر ارتباط بین عملکرد نوآورانه و ساختار بازار شده است.

دکتر مجتبی بهنام تقدسی گفت: ساده‌ترین شکل همکاری بین شرکت و شرکت نوپا، خرید کالا و خدمات است. به این ترتیب شرکت نوپا برای عملکردش پول دریافت می‌کند. اغلب قرارداد با یک شرکت شناخته شده نیز به شرکت نوپا فرصت همکاری با دیگر مشتریان را می‌دهد. برای شرکت‌های بزرگ نیز، به دلیل خرید محصول از شرکت نوپا، دسترسی به تکنولوژی منحصر به فرد آسان است. بدون نیاز به توسعه یک نوع خاص از شایستگی در داخل شرکت و ریسک هزینه کردن پول برای یک ایده که مطمئن نیست آیا موفق خواهد شد، شرکت‌های نوپا یک راه‌حل آماده ارائه می‌کنند. فروش محصولات یا خدمات یک شرکت نوپا به یک شرکت دیگر به اینکه چقدر لازم است محصول را با انتظارات شرکت بزرگ وفق دهیم، بستگی دارد.

تقدسی گفت: بنابراین به نظر می‌رسد در حالی که نقاط قوت شرکت‌های بزرگ عمدتاً ماهیتی مادی دارد، نقاط قوت شرکت‌های کوچک عمدتاً رفتاری (عملکردی) هستند، مسئله دیگر ضرورت همکاری نزدیک بین توسعه‌دهنده فن‌آوری نوآورانه و کاربر است؛ بنابراین حتی اگر یک شرکت نوپا راهکاری داشته باشد که یک شرکت بزرگ آن را بخواهد، لازم است نه تنها آن را خریداری کرده بلکه همکاری بیشتری داشته باشد.

دکتر میثم روح‌بخش بیان کرد: در پاسخ به این سوال که چرا شرکت‌ها به سراغ دانش‌بنیان شدن می‌روند باید گفت دانش‌بنیانی مزیت‌های متفاوت و متعددی دارد و به نیاز آن شرکت بستگی دارد اما مهم‌ترین مزیت‌های دانش‌بنیان است.

دبیر انجمن شرکت‌های دانش‌بنیان خراسان رضوی تصریح کرد: وی با ارائه تعریفی از شرکت‌های دانش‌بنیان گفت: بسیاری از افرادی به ما مراجعه می‌کنند که می‌خواهند شرکت دانش‌بنیان ثبت کنند. ما شرکت دانش‌بنیان نداریم بلکه محصول دانش‌بنیان داریم که به واسطه تاییدیه دانش‌بنیانی آن محصول، شرکتی که محصول و خدماتی را ارائه می‌دهد، بالطبع خود شرکت هم دانش‌بنیان می‌شود. بنابراین اگر بخواهیم شرکت دانش‌بنیان داشته باشیم، طبیعتا نیاز به این است که ابتدا یک شرکت داشته و آن را ثبت کرده باشیم. همچنین نیاز است ایده خلاقانه‌ای داشته و نمونه اولیه‌ای را در اختیار داشته باشیم و به داوری بگذاریم تا اگر تاییدیه گرفت، شرکت دانش‌بنیان شود.

وی افزود: ویژگی مهمی که کارآفرین و کارآفرینی دارد، ریسک‌پذیری است. کسب و کاری که راه می‌افتد، طبیعتا منتهی به سود و درآمد سرشار نمی‌شود و ممکن است در این مسیر شکست‌هایی هم وجود داشته باشد و این شکست‌ها می‌تواند پلی برای موفقیت باشد. بنابراین فردی که از کسب تجربه‌ها برای رسیدن به شرایط پر سود دیگر استفاده می‌کند، قطعا می‌تواند شاهد موفقیت‌های خود در این مسیر باشد.

دکتر حسام زند حسامی عنوان کرد: همکاری بین استارت‌آپ‌های حوزه فناوری و شرکت‌های بزرگ، کلید تقویت و ارتقاء نوآوری محسوب می‌شود. این همکاری، می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد؛ از یک‌سو به شرکت‌های بزرگ کمک نموده تا به بازارهای بالقوه وارد شده و بازارهای جدید ایجاد نمایند و از سوی دیگر، به استارت‌آپ‌ها کمک می‌نماید تا محصولات خود را توسعه داده و فرایند رشد و توسعه خود را سریع‌تر بپیمایند.

دکتر مجتبی بهنام تقدسی گفت: در کنار تمام مزایا و منافعی که همکاری‌های فناورانه در پی دارد، همکاری بین صنایع و شرکت‌های بزرگ و استارت‌آپ‌ها، با مشکلات عدیده‌ای همراه است. مدیران استارت‌آپ‌ها، اغلب با این چالش مواجهند که با همتایان خود و مدیران اجرایی ارشد شرکت‌های بزرگ مذاکره نداشته و در عوض، با کارمندان جزءتری در ارتباطند. تعارض فرهنگ‌ها، یکی دیگر از چالش‌های موجود در این مسیر است. فرآیندهای کاری ایستا و تثبیت‌شده در شرکت‌های بزرگ، در برابر شتاب و انرژی حاکم بر استارت‌آپ‌ها و همچنین اصول اخلاق کاری متفاوت و سطوح متفاوت انگیزشی برای ریسک‌های بیشتر، از جمله مسائلی است که دو طرف با آن دست به گریبان می‌باشند.

مزایا برای استارت‌آپ‌ها

اولین مزیت همکاری فناورانه با شرکت‌های بزرگ، درآمدهای ناشی از آن و در نتیجه، مستقل شدن از سرمایه‌های خارجی است. درآمد و عواید مالی، اغلب محرک اصلی برای یک شرکت در سطوح اولیه فعالیت‌ها است. با توجه به این‌که شرکت‌های بزرگ دارای منابع مالی فراوانی هستند و می‌توانند مقادیر زیادی پول، صرف پروژه‌های مختلف توسعه محصول و خدمات نمایند، همکاری با آن‌ها می‌تواند خیال استارت‌آپ‌ها را از چالش سرمایه‌گذاری و تأمین مالی راحت سازد. شرکت‌ها همچنین می‌توانند یک سود طولانی‌مدت داشته باشند که باعث پایدار شدن یک استارت‌آپ شده و به آن کمک می‌کند تا خیلی زود، به نقطه سربه‌سر دست یافته و یا حتی به سودآوری برسند. این رویکرد برای استارت‌آپ‌ها، می‌تواند رشد پایدار و مستقل از سرمایه‌های خطرپذیر را به ارمغان آورد.

دومین مزیت همکاری فناورانه

خلق یک داستان موفقیت برای فروش‌های آتی است. شرکت‌های بزرگ به منزله یک مشتری برای کسب‌وکار نوپا، شهرت استارت‌آپ‌ها را به شکل قابل‌توجهی افزایش می‌دهند. این همکاری، علاوه بر اثر مستقیم بر فروش‌های آتی استارت‌آپ، موجب یک اثر شبکه‌ای نیز می‌شود.

دکتر میثم روح بخش گقت: همکاری فناورانه با شرکت‌های بزرگ، موجب ایجاد یک بنیان مشتری با قابلیت گسترش خواهد شد. شرکت‌های بزرگ، یک مشتری هدف ایده‌آل هستند؛ چرا که نفرات، بودجه و فرصت کافی برای افزایش مقیاس را در اختیار داشته و برای استارت‌آپ‌ها و ارائه‌دهندگان فناوری‌های نوظهور که به دنبال مشتریان اولیه و سپس توسعه آن‌ها هستند، این کار بسیار مفید خواهد بود.

وی افزود: امکان گسترش فعالیت به کشورهای دیگر و حذف ریسک بین‌المللی‌سازی، از دیگر مزایای بسیار مهم همکاری با شرکت‌های بزرگ است. همچنین پایگاه‌های کاربری بزرگ، به‌عنوان منبع ارزشمند ارائه بازخورد، به استارت‌آپ‌ها کمک نموده تا محصولات خود را اصلاح و بهینه‌سازی نمایند.

دکتر روح بخش عنوان کرد: زیرساخت یک شرکت تثبیت‌شده، شامل مشتریان موجود، این امکان را برای استارت‌آپ‌ها فراهم می‌نماید تا مدل تجاری خود را سریع‌تر از زمانی که خود به‌تنهایی قصد و توانایی این کار را داشتند، بهبود و توسعه دهند. گفتنی است، سرمایه‌گذاران در استارت‌آپ‌ها، بیش از حد به فناوری و کمتر به بازارها می‌پردازند. سریع‌ترین مسیر برای رفع این نقیصه و رسیدن به بازار، فروش به شرکت‌های بزرگ فناور است.

در نهایت، باید به دانش و تجربه طولانی شرکت‌های بزرگ که یک ابزار نظارتی ارزشمند برای تجاری‌سازی فناوری استارت‌آپی است، اشاره نمود. شراکت با یک شرکت بزرگ، می‌تواند باعث شود که استارت‌آپ دارایی‌های کمتر استفاده شده این شرکت‌ها، مانند داده‌هایی که تا به حال، راکد و بدون استفاده بوده‌اند را، بکار گرفته و فرصت‌های تجاری جدیدی خلق نمایند.

مهندس مصطفی مکارم در خصوص ریسک‌های مرتبط با شرکت‌های بزرگ گفت: شاید مهم‌ترین ریسک همکاری با استارت‌آپ‌ها، به خطر افتادن اعتبار و شهرت شرکت باشد. وقتی داده‌ها و منابع یک شرکت یا مشتری در فرآیند توسعه و تولید محصول درگیر شود، شکست نهایی ممکن است به برند و شهرت شرکت فناور آسیب بزند.

وی ادامه داد: از دیدگاه کارشناسان، شرکت‌های دانش بنیان منابع مهم درآمد و اشتغال و درنهایت نیروی مهم تأثیرگذار بر توسعه اقتصادی شناخته می‌شوند. با پذیرش اهمیت روزافزون علم و فناوری در توسعه اقتصادی، پیامد منطقی آن یعنی اهمیت چشمگیر ایجاد ظرفیت تولید نوآوری مبتنی بر علم در جامعه نیز خود را نمایان می‌سازد. نقش مهم شرکت‌های دانش بنیان در اقتصاد و نیز اشاعه فناوری در شبکه‌های نوآوری، اهمیت وجود چنین شرکت‌هایی را در جوامع امروزی مشخص می‌کند. افزایش نرخ اشتغال زایی، فروش، صادرات و تشکیل سرمایه ماحصل فعالیت شرکت‌های دانش بنیان در عرصه اقتصاد و کمک به انتقال فناوری از بخش‌های تحقیقاتی به بخش‌های تولیدی و صنعتی نتیجه فعالیت این گونه شرکت‌ها در این زمینه دارد.

مکارم در پایان گفت: با توجه به اینکه میان حمایت‌های قانون برای انواع شرکت دانش بنیان از نوع «شرکت دانش بنیان تولیدکننده کالا/خدمات دانش بنیان»، «شرکت دانش بنیان صنعتی دارای فعالیت دانش بنیان» و «شرکت دانش بنیان نوپا» تفاوت وجود دارد، لازم است در ابتدا شرکت متقاضی دانش بنیان شدن در صورتی که شرایط تولیدی را دارند، بصورت تولیدی تأیید شوند و اگر شرایط تولیدی را ندارند بصورت شرکت دانش بنیان نوپا و سپس بصورت شرکت دانش‌بنیان صنعتی بررسی شوند. با این توضیح، حتی زمانی که در زمان ارجاع شرکتی به کارگزار اعلام می‌شود که شرکت به عنوان تولیدی ارزیابی شود.

خبرنگار: سمانه جعفری