رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان قوچان گفت: چندین بار در جلسات مختلف به گوش اعضای شورای شهر رسانده‌ایم که از ظرفیت و توانایی هنرمندان برای مراسم‌ها و مناسبت‌های مختلف استفاده کنند اما بیشتر پارچه‌نویسی‌ها، عکس‌ها و غیره یا از شهرستان‌های دیگر برایشان توسط مؤسسات به‌صورت کلی تکثیر و تهیه می‌شود و همان در شهر استفاده می‌شود و اگر خودشان هم بخواهند بنری و یا طراحی انجام دهند به‌راحتی از اینترنت می‌گیرند و تکثیر و چاپ می‌کنند.
رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان قوچان گفت: چندین بار در جلسات مختلف به گوش اعضای شورای شهر رسانده‌ایم که از ظرفیت و توانایی هنرمندان برای مراسم‌ها و مناسبت‌های مختلف استفاده کنند اما بیشتر پارچه‌نویسی‌ها، عکس‌ها و غیره یا از شهرستان‌های دیگر برایشان توسط مؤسسات به‌صورت کلی تکثیر و تهیه می‌شود و همان در شهر استفاده می‌شود و اگر خودشان هم بخواهند بنری و یا طراحی انجام دهند به‌راحتی از اینترنت می‌گیرند و تکثیر و چاپ می‌کنند.
گفتگوی خبرنگار پایگاه خبری اختر شرق با حمید میکانیک، فوق ممتاز خوشنویسی، مدرس و رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان قوچان
–سؤال: لطفاً خودتان را معرفی نمایید و بفرمایید چطور شد که به خوشنویسی علاقه‌مند شدید؟
-جواب: حمید میکانیک هستم، متولد ۱۳۵۳، درس هنر در دوران راهنمایی باعث تشویق من به خوشنویسی شد و هم‌زمان با شروع فعالیتم به‌عنوان معلم، در انجمن خوشنویسان قوچان در کنار استادان میرزازاده و رضوانی خوشنویسی را حرفه‌ای‌تر دنبال کردم.
به دلیل علاقه‌ای که به خط ثلث داشتم در سال ۱۳۷۶ نزد استاد اسماعیلی قوچانی رفتم و حدود سه سال پیش ایشان شاگردی کردم؛ اولین فردی بودم که خط ثلث را بعد از چندین سال در شهرستان قوچان تدریس کردم.
همچنین از سال ۱۳۸۵ به مدت سه سال، نزد استاد صمدی از چهره‌های ماندگار خوشنویسی که از تهران به مرکز آفرینش‌های هنری مشهد می‌آمدند تحصیل کردم و بعدازآن هم در خط ثلث و هم در خط نسخ فعالیت کردم.
-سؤال: از سوابق هنری‌تان بگویید. ارزشمندترین اثرتان ازنظر خودتان کدام اثر است؟
-جواب:از سال ۱۳۸۳ به بعد کار کتیبه‌نگاری مساجد را انجام دادم. در قوچان مساجدی همچون آذربایجان‌ها، امام موسی کاظم، رضویه، اصغریه، جامع امام خمینی (ره) و غیره را به خط ثلث روی کاشی‌ها نگارش کرده‌ام و همچنین در برخی از مساجد تهران مانند مسجد امام حسین علیه‌السلام کتیبه‌هایی را نوشته‌ام و در مسجد باکو، گنبد و مناره‌هایش را نگارش کرده‌ام.
همچنین از سال ۱۳۹۰ به بعد با دارالکتابه مرکز طبع و نشر قرآن کریم در تهران درزمینهٔ نگارش قران به خط نسخ ایرانی همکاری دارم.
کتیبه‌های که از بنده در مساجد باقی‌مانده ازنظر خودم، جزء بهترین‌ها است.
-سؤال: با توجه به زندگی ماشینی امروزی آیا نیاز به یادگیری خوشنویسی هست؟
-جواب: امروز ماشین‌های هوشمند خطاطی وجود دارند و می‌توان به یاری کامپیوتر خوشنویسی کرد اما وقتی‌که مطلبی را که با دست‌نوشته شده در کنار مطلبی که با کامپیوتر نوشته‌شده کنار یکدیگر بگذاریم حتی فردی با چشم غیر فنی هم تشخیص می‌دهد که در کدام اثر روح بیشتری هست؛ رَد قلم، تاریک‌روشنی کلمات و حتی کجی و دررفتگی در یک کلمه هم باعث می‌شود آن نوشته روح و جان بگیرد.
پوسترهای مختلفی در خیابان با خطوط کامپیوتری زیبا نوشته‌شده اما ممکن است نظر شمارا به خودش جلب نکند ولی کاری که روی دیوار با قلم نی و مرکب نوشته‌شده به‌راحتی نظر شمارا به خودش جذب می‌کند.
در اصول دوازده‌گانه خوشنویسی دو اصل صفا و شأن داریم و خوشنویسانی که خطشان به این مرحله رسیده وقتی خط آن‌ها را در کنار اثر فردی می‌گذاریم که به آن مرحله نرسیده، تفاوت این دو کاملاً مشخص است، چه رسد به اینکه چنین اثری با مطلبی که تایپی است، مقایسه شود.
بعضی‌ها باوجوداینکه می‌شود کار را با کامپیوتر انجام دهند ولی گرایش به خوشنویسی پیدا می‌کنند و با نوشتن روزها و شب‌ها ریاضت می‌کشند و خطشان را ارتقا می‌دهند.
-سؤال: چند نفر از هنرجویان قوچانی خود را به سطح بالایی از خوشنویسی رسانده‌اند؟
-جواب: افرادی که دارای مدرک ممتاز هستند عضو اصلی انجمن خوشنویسان محسوب می‌شود؛ در قوچان حدود ۲۵ نفر عضو اصلی داریم البته افرادی نیز در قوچان هستند که به این مرتبه ممتاز رسیده‌اند اما در حال حاضر ارتباطشان با انجمن کمتر شده و اگر این افراد را نیز اضافه کنیم حدود ۳۰ نفر عضو انجمن خوشنویسان ساکن در قوچان هستند.
همچنین اگر افرادی که قوچانی هستند و به درجه ممتاز رسیده‌اند اما به هر دلیلی از قوچان رفته‌اند را هم حساب کنیم بیش از ۶۰ نفر قوچانی خوشنویس ممتاز داریم.
به‌تناسب جمعیت شهر قوچان، نسبت به بسیاری از شهرهای دیگر اعضای انجمن خوش نویسان این شهرستان خیلی زیاد است و قوچان در این زمینه از سرآمدان در استان خراسان رضوی است.
در خصوص رتبه استادی در حال حاضر در خیلی از شهرها رتبه استادی در حوزه خوشنویسی وجود ندارد اما در قوچان سه استاد، رضوانی، صحافی مقدم و استاد اسماعیلی قوچانی داریم که فرزند این خاک بوده‌اند و در کشور درزمینهٔ تخصصی خودشان جزء نفرات اول هستند.
همچنین کسانی که در جشنواره‌ها صاحب‌مقام هستند و یا نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی دارند عیار یک شهر را در بحث خوشنویسی مشخص می‌کند که در قوچان نیز از این حیث، تعداد خوبی داریم.
-سؤال: با توجه به اهمیت حوزه فرهنگ و هنر عملکرد مسئولین شهرستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
-جواب: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان قوچان حمایت بسیار خوبی از انجمن خوشنویسان دارد؛ در خصوص ایجاد مکانی برای خوشنویسان به حضور امام‌جمعه رسیدیم و ایشان نهایت همکاری و پیگیری را داشتند و تا حدودی هم به نتایجی رسیدیم؛ مکانی هم برای این امر مشخص شد که اداره ارشاد متولی این امر باشد تا هم انجمن خوشنویسان و انجمن‌های دیگر از آن استفاده کنند ولی ازاینجایی‌که اداره ارشاد نیروی انسانی بسیار کمی دارد و نیرویی ندارد که اداره‌کننده آن مکان باشد این موضوع مسکوت ماند.
-سؤال: وضعیت جذب هنرجو به خوشنویسی چگونه است؟
-جواب: ریزش هنرجو در خصوص خوشنویسی در همه جای کشور وجود دارد و دلیلش هم این است که خیلی‌ها به سمت تکنولوژی رفته‌اند و حوصله اینکه بخواهند چندین ساعت مداوم تمرین کنند تا حروف و کلمات را یاد بگیرند، ندارند و البته کم‌توجهی نهادهای فرهنگی از استفاده هنرمندان و آثار هنری باعث بی‌انگیزگی در افراد شده است.
بارها و بارها به مسئولین گفته‌ایم از ظرفیت و توانایی هنرمندان برای مراسم‌ها و مناسبت‌های مختلف استفاده کنند اما بیشتر پارچه‌نویسی‌ها، عکس‌ها و غیره یا از شهرستان‌های دیگر برایشان توسط مؤسسات به‌صورت کلی تکثیر و تهیه می‌شود و همان در شهر استفاده می‌شود و اگر خودشان هم بخواهند بنری و یا طراحی انجام دهند به‌راحتی از اینترنت می‌گیرند و تکثیر و چاپ می‌کنند.
این موضوع را چندین بار در جلسات مختلف به گوش اعضای شورای شهر رسانده‌ایم اما تا به امروز مراجعه‌ای به انجمن خوش نویسان نشده است.
-سؤال: سخن آخر شما …؟
-جواب: با توجه به همه بی‌مهری‌هایی که به هنر می‌شود خود شخص بنده و سایر همکارانم از اینکه عمرمان را صرف هنر کرده‌ایم اصلاً پشیمان نیستیم؛ بااینکه در هنر پول خیلی کم هست و باعث ناامیدی می‌شود اما بااین‌حال وقتی قلم‌به‌دست می‌گیریم برای نوشتن شعری زیبا و یا آیه‌ای از قران در آنجا هیچ احساس پشیمانی نداریم و خوشحالیم که مقداری از عمرمان در این راه گذشته است.
به همه مردم عزیز توصیه می‌کنم که به دنبال هنر بروند و زمان‌های فراغتشان را در این دورانی که هیاهو فراوان است ساعاتی از عمرشان را با آرامش هنر بگذرانند.
